دردست داشتن اطلاعات مربوط به شدت خاک ورزی و پوشش بقایای گیاهی در سطح خاک در اعمال سیاست گذاری های مربوط به ترویج کشاورزی، طراحی و تولید ابزار خاک ورزی و ارتقای روش های مدیریتی و نظارتی سودمند است. روش های مرسوم برای تخمین درصد پوشش بقایای گیاهی و شدت خاکورزی مانند روش توزین بقایا، خط مورب و مقایسه تصاویر، خسته کننده و وقت گیر بوده و در سطح وسیع قابل استفاده نیستند. این تحقیق به منظور بررسی و یافتن یک روش دقیق و سریع برای پایش مدیریت بقایا و شدت خاکورزی انجام شد. در این مطالعه فن آوری تصاویر ماهواره ای به عنوان یک راهکار سریع و آسان برای تخمین درصد پوشش بقایا در سطح خاک و پایشگر خاکورزی حفاظتی و شدت خاکورزی مورد استفاده قرار گرفت. از این رو توانایی داده های تصویر چند طیفی سنجنده WorldView 2 با استفاده از تعداد یازده شاخص طیفی و آنالیز جداسازی طیفی خطی مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور در 90 موقعیت از مزارع آزمایشی پلات هایی در نظر گرفته شده و در هر پلات چند عکس توسط یک دوربین عکاسی دیجیتالی از سطح مزرعه برداشت شد. درصد پوشش بقایای سطح خاک در هر عکس با روش پردازش تصویر اندازه گیری و متوسط داده ها ی همه تصاویر به عنوان داده زمینی در آن پلات ثبت شد. داده های نظیر ماهواره ای از تصویر سنجنده WorldView 2 استخراج شده و همبستگی درصد پوشش بقایا در زمین، که با استفاده از پردازش عکس های دیجیتالی به دست آمده بود با داده های تصاویر ماهواره ای بررسی شد. نتایج نشان داد که درصد پوشش بقایا در سطح خاک با شاخص هایIPVI ، RVI1،RVI2 و GNDVI همبستگی مناسبی دارند (R2 = 0.74 0.81). درصد پوشش بقایا در سطح خاک که با آنالیز جداسازی طیفی خطی تخمین زده شده بود، با داده های به دست آمده از عکس های زمینی همبستگی مناسبی داشت (R2 = 0.75). دو شاخص طیفی IPVI و RVI1 که دارای بالاترین همبستگی با درصد پوشش بقایا در سطح خاک بودند برای پیش بینی شدت خاکورزی در مزارع مورد مطالعه انتخاب شدند. نتایج نشان داد که دقت طبقه بندی شدت خاکورزی به کمک این دو شاخص در شرایط مختلف 100 – 78 درصد و بنابراین بسیار نزدیک به اندازه گیری ها و مشاهدات زمینی می باشد.

در بیشتر موارد، به منظور پیشبینی وضعیت رطوبتی خاک، قبل از نصب سیستم آبیاری، شبیه سازیهایی توسط مدلهای ریاضی صورت میگیرد تا طراحی صحیحی جهت تامین نیاز آبی گیاه انجام شود، از طرفی، امروزه جهت بالا بردن راندمان کاربرد آب، کشت بدون خاکورزی مورد بحث بسیاری از مهندسین و طراحان قرار گرفته است. در این تحقیق، عملکرد مدل شبیهسازی HYDRUS-2D در دو نوع کشت با خاکورزی و بدون خاکورزی مورد بررسی قرار گرفت. برای هر سیستم کشت، مزرعه ای تحت کشت ذرت و تحت آبیاری با تیپ درنظر گرفته شد و رطوبت خاک توسط یک نوترونمتر در اعماق مختلف قبل و بعد از آبیاری در هر مزرعه اندازه گیری شد و با رطوبت های شبیه سازی شده با مدل بر اساس آمارههای RMSE و EF مقایسه شد. در مزرعه تحت کشت با خاکورزی مشاهده شد که با اعمال داده های هدایت هیدرولیکی خاک قبل از آبیاری، مدل قادر به شبیه سازی کل دورهی 29 روزه نمی باشد، زیرا عمل خاکورزی باعث بزرگ تر شدن خلل و فرج خاک و در نتیجه افزایش هدایت هیدرولیکی خاک (Ks) می شود، پس از اولین آبیاری به علت فشرده شدن لایه اول خاک Ks آن کاهش می یابد، که با اعمال تغییرات زمانی پارامترهای هیدرولیکی خاک، شبیه سازی مدل بهبود می یابد. اما در کشت بدون خاکورزی، مشاهده شد که با اعمال پارامترهای هیدرولیکی خاک قبل از آبیاری به عنوان ورودی، مدل می تواند کل دوره را به خوبی شبیه سازی کند زیرا در این نوع کشت ساختمان خاک و متعاقبا Ks خاک در طی آبیاری به طور جزئی تغییر می کند و بنابراین میتوان در شبیه سازی با مدل، به نتایج واقعی تری دست یافت.

طراحی، ساخت و ترویج ادوات گوناگون در رابطه با مراحل مختلف کشاورزی در ایران از مسوولیت های مهم مهندسین ماشین های کشاورزی است. در بسیاری از محصولات ردیفی یکی از مراحل مهم داشت، تنک کردن می باشد. هدف از این تحقیق طراحی و ساخت دستگاه تنک کن محصولات ردیفی است که با بهره گیری از سیستم انتقال توان نیوماتیکی به طور تصادفی حذف بوته ها را انجام دهد. حذف بوته ها، با استفاده از اعمال نیرو توسط یک بازو و تیغه متصل به آن به صورت حرکت آونگی یا حرکت رفت و برگشتی، انجام می شود. بازو و تیغه متصل به آن توسط یک سیلندر به حرکت درمی آید. سیستم کنترل توسط مداری متشکل از رله ها و تایمر انجام می شود. سیلندر نیوماتیکی با اتصال به یک شیر سولونوئیدی؛ فرمان حرکت و حذف بوته ها را؛ توسط تیغه متصل به بازو، از سیستم کنترل الکتریکی دریافت می کند. دستگاه پس از ساخت، مورد ارزیابی آزمایشگاهی قرار گرفت. در مجموع 9 آزمون در یک سطح سرعت و در سه سطح تراکم با استفاده از بوته های مصنوعی انجام شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل گردید. نتایج نشان می دهد که تراکم در حد مطلوب بهترین نتیجه را در تیمارهای مختلف دارد. وقتی فاصله بین بوته ها زیاد است، نتیجه تنک کاری مطلوب نیست. سایر موارد موثر بر عملکرد سیستم موجود عبارتند از: خاصیت تنظیم حساسیت حسگر، که می توان تا حدی برای تشخیص بوته های ضعیف از قوی، بر اساس اندازه برگ ها، استفاده کرد. چون بوته ها در یک زمان یکسان و با یک الگوی مشخص کاشته شده اند، احتمالا بیشتر بوته ها، تا حدی اندازه یکسان دارند. عملکرد تنک کن، تابعی از خصوصیات بوته شامل شکل آن، آرایش و مرحله رشد در زمان تنک کاری و کارایی کنترل علف هرز است.

جداسازی کلاله از بقیه اجزای گل یکی از مهم ترین چالش ها در فرآیند تولید زعفران تجاری می باشد. مراحل جداسازی ماشینی کلاله از یک توده گل زعفران شامل: الف) تک سازی گل ها، ب) ردیف کردن گل ها، ج) برش دم (قسمت اضافی) گل ها و د) جداکردن گلبرگ و پرچم می باشد. در واقع بدون تک سازی و جدا کردن تک تک گل ها از هم، جداسازی ماشینی کلاله نمی تواند انجام شود. به دلیل اهمیت این مرحله از جداسازی گل زعفران در این تحقیق یک دستگاه دست ساز آزمایشی برای تنک سازی و ردیف کردن گل زعفران ساخته شد، به طوری که قابلیت کار و نصب با دستگاه های برش و جداسازی کلاله از گل و تبدیل به مقیاس صنعتی را نیز داشته باشد. برای این منظور از یک استوانه بردارنده برای تک سازی گل ها و از یک سطح شیب دار و نوار نقاله برای ردیف کردن گل های زعفران استفاده شد. دستگاه ساخته شده ازنقطه نظر بازده تک سازی و تلفات مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور از سه نوع گل زعفران (غنچه، باز دم کوتاه و دم بلند)، سه سرعت دورانی استوانه بردارنده (6، 12 و 21.5 دور بر دقیقه)، سه میزان مکش (30، 70 و 100 میلی متر جیوه) و چهار قطر داخلی سوراخ انگشتی های مکشی (2 تا 5 میلی متر) با سه تکرار استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که به طورکلی، بیش ترین بازده تک سازی برای گل های زعفران باز دم کوتاه برابر 75 درصد، در قطر سوراخ داخلی انگشتی های مکشی 5 میلی متر و میزان مکش 100 میلی متر جیوه در سرعت دورانی 6 دور بر دقیقه به دست می آید. برای ارزیابی عملکرد ردیف کردن گل زعفران، تعداد 100 عدد گل زعفران با طول 5 سانتی متر انتخاب شدند و در 5 تکرار آزمایش گردید که میانگین ردیف سازی با جهت صحیح گل ها برابر 84 درصد بدست آمد.

وضع ضوابط و مقرارت ساخت و ساز، شکل و رابطه میان بناهای مسکونی را متفاوت و زندگی در فضاهای مسکونی را متاثر می سازد. در شهر تهران، استفاده از ضابطه سطح اشغال و ساخت بنای مسکونی در 60% شمال قطعه تفکیکی و سپس امکان دو متر پیش آمدگی با در نظر گرفتن پخ 45 درجه، یکی از این ضوابط وضع شده برای گونه خانه های ردیفی متداول بود. اهمیت پرداختن به این موضوع، متداول بودن ساخت گونه غالب خانه های ردیفی با دو زیر گونه شمالی و جنوبی در تمامی شهرهای ایران است. برای این پژوهش گونه ردیفی با دو زیرگونه شمال و جنوبی، با ارتفاع سه تا شش طبقه الگوی متداول سکونت در تهران تعریف شده است. پرسش اصلی این پژوهش این است که ضابطه سطح اشغال %2+60، تا چه میزان بر شکل گیری مسکن در سه مقیاسِ بستر بنای مسکونی، همجواری ها و عناصر واحد مسکونی اثر داشته است؟ ویژگی های مورد بررسی در سه مقیاس ذکر شده، عملکرد - رفتار، ساختار - کالبد و فضا - ادراک بوده است که در نمونه های موجود در تهران مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان داد که تاثیر این ضابطه در سه گروه اصلی اشراف، کیفیت نورگیری و تناسبات فضایی قابل دسته بندی و در سه مقیاس ذکر شده قابل تحلیل است.

تاثیر 6 روش خاکورزی در کشت ذرت متشکل از سه ماشین اولیه (گاوآهنهای برگرداندار، بشقابی و قلمی) و دو ماشین ثانویه (هرس بشقابی و دوبار کولتیواتور) با استفاده از طرح آزمایشی فاکتوریل با دو عامل بر پایه بلوکهای کامل تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایشات در مزارع دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه درسال 1381 انجام یافت. پارامترهای مورد مطالعه انرژی سوخت مصرفی تراکتور، انرژی نفوذپذیری خاک و انرژی محصول بود. نتایج نشان داد که کمترین و بیشترین انرژی سوخت مصرفی تراکتور، به ترتیب متعلق به ترکیب گاوآهن قلمی با هرس بشقابی (962.9 Mj/ha) و گاوآهن بشقابی با دوبار کولتیواتور (1871.5 Mj/ha) بوده است. انرژی سوخت مصرفی گاوآهن قلمی و هرس بشقابی به میزان %30.1 و %23.3 به ترتیب کمتر از گاوآهن بشقابی و دوبار کولتیواتور به دست آمد. از نظر عملکرد محصول ذرت دانه ای و علوفه ای اختلاف معنی داری بین تیمارها مشاهده نگردید. انرژی محصول در کلیه تیمارها برای ذرت دانه ای بین 36516.8 تا 67638.3 مگاژول بر هکتار، و ذرت علوفه ای بین 154580.1 تا 212657.8 مگاژول بر هکتار محاسبه گردید. از نظر نسبت انرژی حاصله از محصول به انرژی سوخت مصرفی تراکتور، در هر دو نوع ذرت بزرگترین رقم، متعلق به کرتهای ترکیب گاوآهن قلمی با هرس بشقابی، و کمترین آنها برای ذرت دانه ای در کرتهای گاوآهن برگرداندار + دوبار کولتیواتور، و برای ذرت علوفه ای در کرتهای گاوآهن بشقابی + دوبار کولتیواتور به دست آمد. بزرگترین انرژی نفوذ پذیری خاک در عمق های 5 تا 40 سانتیمتر متعلق به گاوآهن بشقابی + هرس بشقابی، و کمترین آنها در ترکیب گاوآهنهای برگرداندار و قلمی با هرس بشقابی به دست آمد. نتایج نشان داد که تیمار A متشکل از گاوآهن قلمی و هرس بشقابی، بعلت مصرف کمترین انرژی سوخت تراکتور، بزرگترین نسبت انرژی محصول و کمترین انرژی نفوذ پذیری خاک، بهترین روش خاکورزی نسبت به سایر تیمارها بوده است.